Διάλεξη ‘Η ιστορία δεν είναι δεδομένη. Παρακαλώ βοηθήστε μας να την κατασκευάσουμε.’ [10/4/2019, 19:00, αμφ. 1]

Το Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας και το Τμήμα Ιστορίας σας προσκαλούν στη διάλεξη της Ελπίδας Καραμπά, με τίτλο,

“‘Η ιστορία δεν είναι δεδομένη. Παρακαλώ βοηθήστε μας να την κατασκευάσουμε.’
Αρχειακές Πρακτικές στην Τέχνη στο τέλος τους 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα. Μια διευρυμένη διεπιστημονική πρόκληση.

H διάλεξη θα λάβει χώρα στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Ιστορική Έρευνα, Διδακτική και Νέες Τεχνολογίες (Τμ. Ιστορίας) και των μαθημάτων Ιστορίας της Τέχνης (Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας), στο αμφ. 1 (Νίκος Σβορώνος), Ι. Θεοτόκη 72, την Τετάρτη 10 Απριλίου 2019, 19:00-21:00. Η εκδήλωση είναι ανοιχτή στο κοινό.

Η τέχνη αρχείου αναφέρεται σε έναν τύπο καλλιτεχνικής πρακτικής που προσομοιάζει αρχεία, αναφέρεται σε ζητήματα που σχετίζονται με το αρχείο, ενεργοποιεί τους αρχειακούς μηχανισμούς, παράγει αρχεία. Ο όρος ‘αρχειακός’ μπορεί να αναφέρεται σε συλλεκτικές, καταγραφικές και ταξινομητικές πρακτικές, και συνδέεται με την πρόθεση των πρακτικών αυτών να δημιουργήσουν εναλλακτικές αφηγήσεις. Κατά συνέπεια, ο όρος αυτός αναφέρεται σε παντός είδους συντακτικές πρακτικές, όπως το κολάζ και το μοντάζ, αλλά και σε καταγραφικά και τεκμηριωτικά μέσα, όπως η φωτογραφία και το φιλμ. Μπορεί να είναι ένας όρος τόσο ευρύς ώστε σχεδόν κάθε καλλιτεχνική πρακτική να μπορεί να διαβαστεί υπό το πρίσμα αυτού του όρου.
Παρουσιάζοντας πρακτικές που αναδύθηκαν στο τέλος του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα και συνδέθηκαν με την ανάπτυξη του μετααποικιακού λόγου, των φεμινιστικών διεκδικήσεων, των αναταραχών του φύλου και των φυλετικών αγώνων καθώς και με την μετά το τείχος εποχή η ομιλήτρια θα εστιάσει ιδιαίτερα στη δημόσια και πολιτική διάσταση αυτών των πρακτικών. Η συγκεκριμένη προσέγγιση του αρχείου, η οποία δίνει έμφαση στον δημόσιο χαρακτήρα του, προτείνει μια διαφορετική προοπτική για την αρχειακή τέχνη. Το αρχείο εξετάζεται ως ένα δημόσιο έργο που δεν είναι ταυτόσημο της μνήμης, της ιστορίας, της αλήθειας, αλλά, κατά κάποιον τρόπο, της ίδιας της υποκειμενοποίησης, της οποίας μηχανισμοί/σκευές είναι η μνήμη και η ιστορία.

Η Ελπίδα Καραμπά είναι θεωρητικός τέχνης και ανεξάρτητη επιμελήτρια εκθέσεων. Έχει εκπονήσει τη διδακτορική της διατριβή με θέμα Τέχνη Αρχείου από τον 20ο στον 21ο αιώνα. Από την τέχνη θεσμικής κριτικής σε μια ριζοσπαστική θεσμίζουσα κριτική στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ειδικεύεται στη σχέση της τέχνης με συστήματα γνώσης, και έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την τέχνη αρχείου και την τέχνη στο δημόσιο χώρο. Τo έργο και οι δημοσιεύσεις της εστιάζουν στην ιστορία και θεωρία της τέχνης, στην πολιτική, φεμινιστική θεωρία, σε επιτελεστικές, ακτιβιστικές και ερευνητικές καλλιτεχνικές πρακτικές και σε θεωρίες που αφορούν τις θεσμικές πρακτικές και το λόγο (discourse) γύρω από αυτές. Είναι υπεύθυνη της μεταδικτορικής έρευνας του ΕΛΙΔΕΚ, ‘Κέντρο Νέων Μέσων και Φεμινιστικών Πρακτικών στον Δημόσιο Χώρο’, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Αρχιτεκτονικής. Το 2014 ίδρυσε την Προσωρινή Ακαδημία Τεχνών (ΠΑΤ), ένα υβρίδιο καλλιτεχνικής, επιμελητικής και θεωρητικής πρακτικής που αναπτύσσει μια πειραματική παρα-θεσμική δραστηριότητα δουλεύοντας με πλήθος συνεργατών από το πεδίο της τέχνης, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής, του κινηματογράφου, της εκπαίδευσης, της ανθρωπολογίας και των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών. Παρακλάδι της ΠΑΤ είναι το Σωματείο Εργαζομένων στον Πολιτισμό (ΣΕΠ), ένας οργανισμός που ασχολείται με τη μελέτη, την ανάλυση, την προώθηση και τη στήριξη των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στον πολιτισμό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.