Ο Μάντζαρος και η Κέρκυρά του
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φιλόμουσος για να γνωρίζει το όνομα του Νικολάου Χαλικιόπουλου Μάντζαρου: η ταύτιση του Κερκυραίου συνθέτη με τη μελοποίηση του Εθνικού Υμνου, το κατέστησε οικείο σε όλους τους Ελληνες. Ταυτόχρονα, όμως, κράτησε τον ίδιο και το έργο του στην αφάνεια, καθώς το ενδιαφέρον των πολλών περιορίστηκε στη σχέση του με τον Διονύσιο Σολωμό. Ελάχιστα στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του είναι ευρύτερα γνωστά. Πολύ λίγα γνωρίζουμε για έναν άνθρωπο ο οποίος, καθώς φαίνεται, υπήρξε σημαίνουσα προσωπικότητα των Επτανήσων, συμμετείχε ενεργά στη διαμόρφωση της μουσικής ζωής της Κέρκυρας, αλλά και στη διαχείριση της εξουσίας κατά την περίοδο της Βρετανικής Προστασίας. Λίγα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για ένα συνθέτη με πολυσχιδή προσωπικότητα, μουσικοαισθητικά ενδιαφέροντα και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Σύγχρονος του Ροσίνι, ο Μάντζαρος γεννήθηκε το 1795. Εκείνη την εποχή τα Ιόνια ανήκαν στη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας. Στη συνέχεια, ο συνθέτης και η οικογένειά του έζησαν τη γαλλοκρατία, την Ιόνιο πολιτεία, την αγγλοκρατία. Οταν πέθανε το 1872, η Ελλάδα ήταν κυρίαρχο κράτος και είχε ενσωματώσει τα Επτάνησα. Ταραγμένες, όσο και ενδιαφέρουσες εποχές για ολόκληρη την Ευρώπη, από την οποία μετά τις επαναστάσεις του 1848 έφτασαν στα Ιόνια πλήθος πολιτικών προσφύγων, μπολιάζοντας με νέες ιδέες την κοινωνική και πολιτιστική ζωή. Ο μουσικολόγος Κώστας Καρδάμης, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου και ένας από τους σημαντικότερους μελετητές της έντεχνης μουσικής των Επτανήσων, επιχειρεί να αποδεσμεύσει τον Μάντζαρο από τη στερεότυπη εικόνα του ως «μουσουργού του Εθνικού Υμνου».